Wijkaanpak & schuimdenken voor dummies

Tijdens een wandeling door de wijk kwam Paul tot de conclusie: de wijk is als een goed glas bier. “Je moet ervoor zorgen dat het glas goed en schoon is. Ofwel, de randvoorwaarden moeten op orde zijn. De rest is aan het bier ofwel aan de wijk; kijk naar de luchtbelletjes, het bruist vanzelf.”

Zittend op het terras en met het schuim nog op m’n lippen lees ik op mijn mobiel een artikel voor de schuimdenkers onder ons: ‘Bovenop het bier, aan de bovenkant heerst de luchtdruk van de buitendruk. Dieper in het glas is de druk op de belletjes groter, door het gewicht van het bier. Door de hogere druk worden de belletjes onderin meer samengedrukt dan bovenin’.

Het bruist niet vanzelf

Is een schoon glas eigenlijk wel voldoende bij de aanpak van kwetsbare wijken? Of is de luchtdruk net zo belangrijk als het glas zelf? Is er extra inzet nodig om de druk te verlagen voor de mensen aan de 'onderkant' van de samenleving? Dezelfde randvoorwaarden zorgen nog niet per se voor gelijke kansen. Het tegengaan van de tweedeling in de samenleving vraagt ook om vertrouwen; het echte contact aangaan met bewoners, het samen verkennen van mogelijkheden, het bieden van perspectief.

Bij mijn laatste slok denk ik: dat is precies waarom ik bij Spectrum werk. Samenleven wordt mooier als mensen mee kunnen doen, mee kunnen denken en mee kunnen beslissen. Dat gaat dus niet altijd vanzelf. Door dezelfde taal te leren spreken en verschillen te overbruggen, maken we nieuwe wegen mogelijk en daar wil ik mijn schouders onderzetten.

Wat vind jij? Ik praat er graag met jou over door bij een goed glas bier.