BLOG: Een schoenendoos op reis

“Kijk, deze heb ik van de juf gekregen!” Ik lees de folder door die mijn vierjarige dochter uit haar tas haalt en wordt meteen enthousiast. “Wat is het, mama?”, vraagt ze nieuwsgierig. Ik leg uit dat er op school altijd genoeg papier, stiften en lijm zijn om mee te knutselen. “Jahaaa, dat weet ik”, reageert ze verveeld. Ik ga rustig verder en leg uit dat niet alle scholen een volle knutselkast hebben. Dat er in landen ver weg ook scholen zijn die helemaal geen knutsel- en schrijfspullen hebben. En dan komen de vragen: hoe kan dat dan? Hoe ziet die school eruit? Hebben ze wel tafels?

We mogen een schoenendoos vullen met schoolspullen en speelgoed. Je geeft aan voor welke leeftijd je de doos vult en initiatiefnemer Edukans zorgt er vervolgens voor dat de schoenendoos goed terechtkomt. Je mag dingen kopen, maar ook spullen van jezelf erin stoppen. Knutselen doen we graag en mijn dochter zegt meteen: “Ik maak hem zo mooi dat ik hem eigenlijk zelf wil houden.” Het kindje dat de doos krijgt ontvangt een onvergetelijk cadeau en wij hebben plezier in knutselen. Mooi toch?

In dezelfde week vraagt collega Hester aandacht voor mantelzorg. Er wordt gevraagd wie mantelzorger is en een aantal collega’s steekt de hand op. Het zijn er meer dan ik verwacht. Ik besluit mijn voornemen om wat vaker voor een collega te koken weer in praktijk te brengen. Mijn collega, die het momenteel niet elke avond lukt om nog te koken, is er blij mee. Het is maar een kleine moeite om voor twee personen extra te koken en ik vind het leuk om te doen.

Met ons hele team eten we bij Hotspot Hutspot in Zutphen. We genieten er van een driegangenmenu. In de keuken werken mensen uit de wijk. Jong en oud. Met en zonder sores. Mensen die graag iets voor hun eigen wijk willen betekenen. Op de menukaart staat de mogelijkheid om een maaltijd te doneren. Voor mensen die dat zelf niet kunnen betalen. Als we daar uitleg over krijgen, roept een vrouw vanaf een bank in een hoek van het restaurant: “Ik maak daar ook gebruik van, daarom kan ik hier ook eens eten.” Zonder gêne en met enthousiasme. Ik vind het een mooi concept. Je hoeft niet te doneren, maar dat mag wel. Die keuze maak je zelf. Voor velen een kleine moeite.

Iemand helpen die dichtbij je staat of juist helemaal aan de andere kant van de wereld woont, is vaak maar een kleine moeite. Zeker als het geen verplichting is en je zelf kunt bedenken hoe groots of intensief je het maakt. En helpen kan op heel verschillende manieren. Door iets te doen, te luisteren, te delen, geld te geven of wat je ook maar bedenkt. Het maakt niet uit, als het maar bij jezelf past en je er plezier in hebt.

Binnenkort krijgen mijn dochter en ik e-mail en weten we naar welk land onze schoenendoos op reis is.

  • Leestijd 2 minuten
  • Publicatiedatum
  • Thema Leefbare wijken
  • Type Blog
  • Auteur(s) Anja van de Boer